آمیزش

آمیزش . [ زِ ] (اِمص ) اسم مصدر و عمل آمیختن . مزاج . مزج . امتزاج . خلط. (دهار). اختلاط. ترکیب :
جود و احسان تو بی آمیزش آموزش است
هیچ دانا بچه ٔ بط را نیاموزد شناه .

سنائی .

مر آمیزش گوهران را بگوی
سبب چه که چندین صور زو بخاست ؟

ناصرخسرو.

|| خلطه . مخالطت . معاشرت . الفت . صحبت . نشست و برخاست :
هرآنکس که باداد و روشن دلید
از آمیزش یکدگر مگسلید.

فردوسی .

به خو هر کسی در جهان دیگر است
ترا با وی آمیزش اندرخور است .

فردوسی .

رنجور نفاق دوستانم
زآمیزش دوستان مرا بس .

خاقانی .

|| آمیغ. مباضعه . آرام گرفتن با. آرمیدن با. نزدیکی کردن با. وقاع .
- آمیزش تن ؛ گشنی .
- آمیزش داروها ؛ اَخلاط. آمیزه های دارو. عقار. اجزاء.