آینه ٔ پیل . [ی ِ ن َ
/ ن ِ ی ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) دهل یا طبل بزرگ که آن را بر پیل مینواخته اند. و بعضی گفته اند جرس و درای و زنگ است که بر پیل آویزند
: از ابر پیل سازم و از باد پیلوان
وز بانگ رعد آینه ٔ پیل بی شمار.
منوچهری .
چون بلشکرگه او آینه بر پیل زنند
شاه افریقیه را جامه فرو نیل زنند.
منوچهری .
فروغ آینه ٔ پیل تو بروز نبرد
برون برد ز عذار قمر غبار کلف .
بدر چاچی .
و رجوع به آیینه ٔ پیل شود.