ابن طیب

ابن طیب . [ اِ ن ُ طَی ْ ی ِ ] (اِخ ) ابوالفرج عبداﷲ. حکیم و طبیبی مشهور، معاصر ابوعلی بن سینا. از اطبای بیمارستان عضدی بغداد. او صحبت ابن بطلان و چند طبیب مشهور دیگر درک کرده و ابوعلی تألیفات طبی او را تحسین میکرده لکن به کتب فلسفی او وقعی نمی نهاده است . او را با ابن سیناو ابن هیثم مکاتباتی است و تا سال 435 هَ .ق . حیات داشته است . وی صاحب تصنیفات بسیار است و در سهولت تألیف بمرتبتی بوده که غالباً املا میکرده و کَتَبه مینوشته اند. بیشتر تألیفات او شروحی است بر تصانیف قدما و هم او را کتبی است که خود ماتِن آن است . ازجمله ٔ شروح طبی اوست : شرحی بر ابیذیمیا و فصول ابقراط. الستةعشر جالینوس . وظائف الاعضاء جالینوس . مسائل حنین . نیز او راست : خلاصه ٔ ستةعشر جالینوس که آنرا ثمار الستةعشر نامیده است . شروح فلسفی او عبارت است از: شرح مقولات . شرح العباره و انالوطیقای اول و ثانی و طوبیقا و ریطوریقا و بئوطیقا و کتاب الحیوان ارسطو و نیز شرحی بر ایساغوجی فرفوریوس . و ابن عبری گوید کتب ارسطو و نیز تورات را او به عربی نقل کرده است . و کتبی که خود ماتِن است : مقالة فی القوی الطبیعیه . مقالة فی الشراب . تعالیق فی العین . مقاله ای در علت مستفرغ بودن اخلاط جز خون . کتاب النکت و الثمار الطبیة و الفلسفیه .