ابوالمظفر
نویسه گردانی:
ʼBWʼLMẒFR
ابوالمظفر. [ اَ بُل ْ م ُ ظَف ْ ف َ ] (اِخ ) نصربن محمد نیشابوری متخلص به استغنائی . عوفی در لباب الالباب (چ لیدن ج 2 ص 23) آورده : [وی ] از معارف و فضلاء نیشابور، بفضل و دانش مذکور ودر میان طبقات شعراء آن عصر (سامانی ) مشهور و از گفته های او دو بیت بیش استماع نیفتاده بود آورده شد:
بماه ماندی اگر هستئیش زلف سیاه
بزهره ماندی اگر باشدیش مشکین خال
رخانْش را بیقین گفتمی که خورشید است
اگر نبودی خورشید را کسوف و زوال .
و هدایت در مجمعالفصحاء با ذکر عبارات فوق او را از فحول فصحای زمان آل سامان و آل بویه دانسته است .
واژه های همانند
۸۵ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۷ ثانیه
ابوالمظفر. [ اَ بُل ْ م ُ ظَف ْ ف َ ] (اِخ ) یوسف بن عبداﷲ سبطبن الجوزی . رجوع به یوسف بن عبداﷲ شود.
ابوالمظفر. [ اَ بُل ْ م ُ ظَف ْ ف َ ] (اِخ ) یوسف بن علی بن بکتکین . از اتابکان اربل در حدود 563 هَ . ق . رجوع به یوسف بن علی ... شود.
ابوالمظفر. [ اَ بُل ْ م ُ ظَف ْ ف َ] (اِخ ) یوسف بن قزاوغلی . رجوع به سبطبن جوزی شود.
ابوالمظفر. [ اَ بُل ْ م ُ ظَف ْ ف َ ] (اِخ ) یوسف بن محمدبن حمویه . رجوع به یوسف بن محمد... شود.
ابوالمظفر. [ اَ بُل ْ م ُ ظَف ْ ف َ ] (اِخ ) یوسف بن مقتفی بن مستظهر (555-566 هَ . ق .). رجوع به مستنجد یوسف بن مقتفی بن مستظهر... شود.