ابوالوفاء. [ اَ بُل ْ وَ ] (اِخ ) کمال الدین . سید ابوالوفاء شیرازی .(خواجه ...) فرصت شیرازی در آثارالعجم آرد که : از احوالش چیزی معلوم نشد جز اینکه سیدیست جلیل القدر از اولیأاﷲ و با شاه داعی الی اﷲ معاصر بوده و ارادت داشته . زمانی که شاه نعمةاﷲ ولی قدس سره بشیراز آمده شرف خدمت آن جناب را دریافته . بقعه ٔ سید ابوالوفاء در سمت شمال غربی شیراز است خارج از شهر بمسافت یک میدان اسب . بقعه ٔ کوچکی دارد اطرافش قبرستان است - انتهی . و ظاهراً مراد جامی در اشعةاللمعات از قدوةالعرفاءخواجه ابوالوفاء که این قطعه ٔ منظوم را به نام او ثبت میکند و خود بجواب آن می پردازد صاحب ترجمه است :
قدوه ٔ اهل دانش و تقوی
بنویسد جواب این فتوی
که چه باشد مراد شیخ جنید
رحمةاﷲ ز رمز لون الما
از چه فرمود صاحب لمعات
۞ عکس آنرا که شیخ کرد ادا
عکس آن چیست آنکه رنگ محب
هست رنگ حبیب بی همتا.
خواجه شمس الدین محمد حافظشیرازی را به او علاقه ٔ تام بود و ابوالوفا را درباره ٔ او وفا:
وفا از خواجگان شهر با من
کمال دولت و دین بوالوفا کرد.
(نقل به اختصار از حافظ شیرین سخن تألیف محمد معین ). و رجوع به ابوالوفای خوارزمی شود.