ابوتاشفین اول

ابوتاشفین اول . [ اَ ن ِ اَوْ وَ ] (اِخ ) عبدالرحمن پسر موسی اول . پنجمین پادشاه سلسله ٔ بنی زیان به تلمسان . در بیست وپنج سالگی به سال 718 هَ . ق . پس از قتل پدر امارت یافت و در اول امر همه ٔ کسان خویش را که ممکن بود درتاج و تخت طمع ورزند به اندلس نفی کرد و یکی از غلامان مسیحی خود را از مردم کاطلان بوزارت برگزید و این غلام که موسوم به هلال شد ازمّه ٔ امور ملک به دست گرفت و ابوتاشفین موسی بن علی سردار مشهور خود را بسعایت این غلام بزندان درافکند و خود بیشتر بکامرانی و عشرت گرائید معهذا بعض ابنیه و آثار در تلمسان ازو برجای است از جمله : مدرسه ٔ تاشفینیه و کاهریزی بزرگ . موسی بن علی سردار بار دیگر نزد او تقرب یافت و چندین کرّت با امرای حفصی و بنی مرین جنگ ها داد و در آخر ابوالحسن مرینی پس از دو سال محاصره شهر تلمسان را تسخیر کرد و ابوتاشفین با پسر و سردار وی موسی در آن جنگ کشته شدند در سنه ٔ 749. و ابن بطوطه رحاله ٔ معروف آنگاه که به سال 725 به تلمسان رفته ذکر او آورده است .