ابوعلی
نویسه گردانی:
ʼBWʽLY
ابوعلی . [ اَ ع َ ] (اِخ ) حاتمی . محمدبن الحسن المظفر الکاتب اللغوی البغدادی معروف بحاتمی . صاحب رساله ٔ حاتمیّه و آن شرح ماجرای او با متنبّی ابوطیب و اظهار سرقات و عیوب شعر اوست . و نیز کتابی دیگر بنام حلیةالمحاضره داشته است . وفات او به سال 388 هَ . ق . بود.
واژه های همانند
۳۴۸ مورد، زمان جستجو: ۱.۰۶ ثانیه
ابوعلی . [ اَ ع َ ] (اِخ ) سینا. رجوع به ابوعلی بن سینا شود.
ابوعلی . [ اَ ع َ ] (اِخ ) شاذان . از روات حدیث است و سید مرتضی محمدبن محمدبن زید از او روایت کند.
ابوعلی . [ اَ ع َ ] (اِخ ) شبویه مروزی . محمدبن محمدبن عمر یکی از شیوخ طریقت صوفیه باواخر مائه ٔ چهارم و اوائل پنجم . معاصر ابوسعید ابوالخیر. ...
ابوعلی . [ اَ ع َ ] (اِخ ) شحاذه . او راست : مسائل ابی علی .
ابوعلی . [ اَ ع َ] (اِخ ) شرف الملک . رجوع به ابوعلی بن سینا... شود.
ابوعلی . [ اَ ع َ ] (اِخ ) شقیق بن ابراهیم بلخی . یکی از مشایخ کبار متصوفه . گویند او درک خدمت امام موسی الکاظم علیه السلام کرده بود و حاتم...
ابوعلی . [ اَ ع َ ] (اِخ ) شلوبین . عمربن محمد اشبیلی نحوی . رجوع به شلوبین و شلوبینی شود.
ابوعلی . [ اَ ع َ ] (اِخ ) صاحبی . در لغت نامه ٔ اسدی بیت ذیل از او شاهد کلمه ٔ حُودِ خروه آمده است :ای خواجه چرا جدا شدستی ز گروه چونان که ...
ابوعلی . [ اَ ع َ ] (اِخ ) صالح بن مرداس . رجوع به اسدالدوله صالح ... شود.
ابوعلی . [ اَ ع َ ] (اِخ ) صدقه . جلال الدین وزیر مسترشد خلیفه ٔ عباسی در 513 هَ . ق .