ابوعلی
نویسه گردانی:
ʼBWʽLY
ابوعلی . [ اَ ع َ ] (اِخ ) حسن بن قاسم الطبری . فقیه شافعی . او فقه از ابوعلی بن ابی هریره فرا گرفت و تعلیقه ٔ مشهوره ٔ وی تعلیقاتی است بر فقه ابوعلی بن ابی هریره . او به بغداد میزیست و بعد از مرگ استاد خود، ابوعلی بدانجا درس گفت و کتاب محرر را در علم نظر بنوشت و آن اول کتاب است که در خلاف مجرد تصنیف شده . و نیز از کتب اوست کتاب الافصاح فی الفقه . و کتاب العدة و آن کتابی بزرگ است نزدیک ده جزو و کتابی در جدل و کتابی در اصول فقه . وفات وی به سال 350 هَ . ق . در بغداد بود.
واژه های همانند
۳۴۸ مورد، زمان جستجو: ۰.۲۸ ثانیه
ابوعلی . [ اَ ع َ ] (اِخ ) حسن بن عمربن المراغی . رجوع به حسن ... شود.
ابوعلی . [ اَ ع َ ] (اِخ ) حسن بن قاسم بن علی مرادی . رجوع به حسن ... شود.
ابوعلی . [ اَ ع َ ] (اِخ ) حسن بن قطان مروزی . رجوع به حسن ... شود.
ابوعلی . [ اَ ع َ ] (اِخ ) حسن بن محمدبن اسعد نسابه . رجوع به حسن ... شود.
ابوعلی . [ اَ ع َ ] (اِخ ) حسن بن محمدبن اعین الحرانی . از روات حدیث است و از معقل بن عبید روایت کند.
ابوعلی . [ اَ ع َ ] (اِخ ) حسن بن محمدبن حسن بن مروان الموثق . رجوع به حسن ... شود.
ابوعلی . [ اَ ع َ ] (اِخ ) حسن بن محمدبن دقاق نیشابوری معروف به ابوعلی دقاق . صاحب تذکرةالاولیاء گوید: او امام وقت بود و شیخ عهد و در احادی...
ابوعلی . [ اَ ع َ ] (اِخ ) حسن بن محمدبن صباح زعفرانی فقیه . از اصحاب محمدبن ادریس شافعی است . ابن خلّکان گوید: او در فقه و حدیث براعت یا...
ابوعلی . [ اَ ع َ ] (اِخ ) حسن بن محمدبن عبدالصمد عسقلانی ، ابن ابی الشخباء. رجوع به حسن عسقلانی ... شود.
ابوعلی . [ اَ ع َ ] (اِخ ) حسن بن محمد اهوازی . رجوع به حسن ... شود.