اتابکان فارس

اتابکان فارس . [ اَ ب َ ن ِ ] (اِخ ) یا سلغریان که از 543 تا 686 هَ . ق . در فارس حکومت راندند. سلغر رئیس یکدسته از ترکمانان بود که با طایفه ٔ خود بخراسان کوچ کرد و پس از یک دوره تاخت و تاز بخدمت طغرل بیک پیوست و نزد او رتبه ٔ حاجبی یافت . این سلسله را مغول از میان برداشتند. یکی از نوادگان سلغر بنام سنقربن مودود در سال 543 هَ . ق . بر فارس دست یافت و سلسله ای تشکیل داد که تا یک قرن و نیم دوام داشت اتابک سعد تبعیت خوارزمشاه را پذیرفت و دو قلعه ٔ اصطخر و اشکنوان را به او واگذاشت و اتابک ابوبکر نیز به اطاعت اوگتای قاآن ایلخان مغول گردن نهاد و از جانب او بلقب قتلغخان ملقب گردید. اتابکان آخری فارس همه باجگزار ایلخانان ایران بودند و آخرین ایشان که ابش خاتون باشد در عقد ازدواج منگو تیمور یکی از پسران هولاگو بود. سعدی شاعر معروف در زمان اتابک ابوبکر میزیسته است .
رجوع به طبقات سلاطین اسلام تألیف لین پول ترجمه ٔ عباس اقبال صص 155 - 156 شود.