احمد
نویسه گردانی:
ʼḤMD
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن اسحاق بن ایوب مکنی به ابوبکر. رئیس شافعیه ٔ نیشابور. وی در خراسان و عراق و حجاز و جبل حدیث شنید و پنجاه و چند سال متصدی افتاء بود و بعقل و رأی مَثَل بود و او را کتبی در فقه و حدیث است . و وفات وی به سال 342 هَ . ق . بوده است .
واژه های همانند
۳,۱۷۳ مورد، زمان جستجو: ۵.۰۷ ثانیه
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابوالحسن . رجوع به احمدبن عضدالدوله ... شود.
احمد. [ اَ م َ ](اِخ ) ابوالحسن . رجوع به احمدبن علی کاتب بتی شود.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابوالحسن . رجوع به احمدبن فارس بن زکریّا... شود.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابوالحسن . رجوع به احمدبن محمدبن ابراهیم اشعری ... شود.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابوالحسن . رجوع به احمدبن محمدبن ابی الورد... شود.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابوالحسن بن سباء المروزی . مؤلف تاریخ مرو. متوفی به سال 268 هَ .ق .رجوع بحبط ج 1 ص 297 و رجوع به احمدبن سباء... شو...
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابوالحسن بن عبداﷲبن رُزَیق دلال بغدادی . از محاملی روایت کند.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابوالحسن یوسفی . رجوع به احمدبن عبدالقادر... شود.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابوالحسین . رجوع به ابن زبیر ابوالحسین احمد... شود.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابوالحسین . رجوع به ابن قطان احمد... شود.