احمد
نویسه گردانی:
ʼḤMD
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن اسکندر رومی . کاتب . نزیل دمشق . محبّی گوید: او در صنعت انشاء تفوق داشت زیرا که سه زبان عربی و فارسی و ترکی را کامل میدانست و انشاء مقبول بزبان ترکی آن است که از سه زبان مرصع باشدو در سایر علوم ماهر بود چنانکه از اعلام وقت شمرده میشد. وفات او اندکی پس از هزار در دمشق بوده است .
واژه های همانند
۳,۱۷۳ مورد، زمان جستجو: ۲.۲۲ ثانیه
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمد قدوری . رجوع به ابوالحسین قدوری و قدوری ... شود. و او راست : مختصر القدوری فی فروع الحنفیه الکتاب فی المذهب ...
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمد قراریطی ، مکنی به ابواسحاق . او وزیر متقی عباسی بود و در 331 هَ .ق . ناصرالدولةبن حمدان ، او را گرفته و جای ...
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمد قرطبی .
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمد قرطبی . بزرگترین ِ مشایخ ابن حزم . وفات او401 هَ .ق . بود.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمد قسطلی .
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمد قمولی مصری ، ملقب به نجم الدین . او راست : البحرالمحیط فی شرح الوسیط. جواهرالبحر. شرح بر کافیه ٔ ابن الحاجب م...
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمد قومسانی ، مکنی به ابوعلی . صاحب کرامات . قبر او به انبط قریه ای بهمدان است .
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمد قیسی حناوی مالکی ، مکنی به ابوالعباس شهاب الدین . متوفی به سال 838 هَ .ق . او راست : الدرةالمضیئة فی علم ...
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمد قیسی قرطبی .
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمد الکاتب . ابوعبیداﷲ محمدبن عمران المرزبانی در الموشح از وی روایت کرده است . (الموشح چ مصر ص 61 و 350).