احمد
نویسه گردانی:
ʼḤMD
احمد. [ اَ م َ ](اِخ ) ابن محمدبن اسحاق بن ابراهیم همدانی . مکنی به ابوعبداﷲ و معروف به ابن الفقیه یکی از اهل ادب . محمدبن اسحاق در کتاب خویش ذکر او آورده و گوید، او راست : کتاب البلدان نزدیک هزار ورقه واز کتب دیگران گرفته و کتاب جیهانی را یکباره بغارتیده است . و کتاب ذکر الشعراء المحدثین و البلغاء منهم و المفحمین . و شیرویه گوید: محمدبن اسحاق بن ابراهیم فقیه پدر این احمد و پدر ابوعبید الاخباری از ابراهیم بن حمید بصری و غیر او روایت کرده است و پسر وی ابوعبداﷲ از پدر خویش محمدبن اسحاق روایت کند. و باز شیرویه گوید: احمدبن احمدبن (؟) محمدبن اسحاق بن ابراهیم الاخباری کنیتش ابوعبداﷲ و لقب وی حالان و معروف به ابن الفقیه است و از پدر خود و ابراهیم بن حسین بن دیزیل و محمدبن ایوب رازی وابوعبداﷲ حسین بن ابی السرح اخباری و جماعتی دیگر روایت کرده و از او ابوبکربن لال و ابوبکربن روزنه روایت کنند. و ذکر تاریخ وفات وی نکرده است . و رجوع به ابن الفقیه و رجوع به معجم الادباء ج 2 ص 63 شود.
واژه های همانند
۳,۱۷۳ مورد، زمان جستجو: ۶.۷۰ ثانیه
احمد. [ اَ م َ] (اِخ ) ابن محمد اصفهانی ، ابن ابوفیج . محدث است .
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمد اصفهانی ، ملقب به غراب و مکنی به ابوعبداﷲ. محدث . او از غانم البرجی و از او علی بن بوزندان روایت دارد.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمداغلبی ، مکنی به ابوابراهیم . پنجمین از امرای بنی اغلب . وی پس از ابوعقال در سال 242 هَ .ق . امارت یافت و ه...
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمد الافریقی ، المعروف بالمتیم مکنی به ابوالحسن . شاعرو ادیبی فاضل بود. ثعالبی گوید: او را به بخارا دیدم و در ا...
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمد امام طحاوی ، مکنی به ابوجعفر. از صاحبان «شروط» است در چهل جزء.
احمد. [ اَ م َ ](اِخ ) ابن محمد امین . او راست : فرائدالفوائد فی بیان العقائد طبع آستانه 1219 هَ .ق . (معجم المطبوعات ).
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمد انبردوانی بصیر حنفی ، مکنی به ابوکامل . او راست : المضاهات فی الاسماء والانساب .
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمد اندلسی . او راست : شرح بر فصول الخمسین تألیف یحیی بن عبدالمعطی . وفات وی به سال 689 هَ .ق . بود.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمد انطاکی ، مکنی به ابوحامد و منبوز به ابورقعمق . او مداح المعز ابوتمیم بن معدبن منصوربن قائم بن مهدی عبیداﷲ و...
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمد انطاکی ، معروف به بدیحی . رجوع به بدیحی احمد... شود.