احمد
نویسه گردانی:
ʼḤMD
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمدبن جعفربن ثوابة. مکنی به ابوعبداﷲ. یکی از بلغاءفهماء. و تنی از ارباب اتساع در علم بلاغت . وی تا گاه مرگ تولیت دیوان رسائل داشت و پس از وی شغل او به أبواسحاق صابی دادند. ابوالحسین علی بن هشام کاتب گوید که از ابوالحسن علی بن عیسی وزیر شنیدم که به ابوعبداﷲ احمدبن محمدبن محمدبن جعفربن ثوابة میگفت که هیچ گوینده ٔ «اما بعد» ی بر روی زمین نویسنده تر از جد تو نبود و پدر تو بر جدت در این فن برتری داشت و تو بر پدر خویش نیز تقدم و پیشی گرفتی . و ابوعلی محسن تنوخی گوید من ابوعبداﷲبن ثوابة را به سال 409 هَ . ق . هنگامی که تولیت دیوان رسائل داشت دیدم و او در حسن بیان و کتابت بنهایت بود. (معجم الادباء ج 2 ص 80).
واژه های همانند
۳,۱۷۳ مورد، زمان جستجو: ۱.۸۳ ثانیه
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن عبدالرحمان سلمی .
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن عبدالرحمان شیرازی مکنی به ابوبکر. او راست : کتاب القاب الرّواةیا کتاب الالقاب . وفات وی به سال 407 هَ . ق . بو...
احمد. [ اَ م َ ](اِخ ) ابن عبدالرحمان کندی دشناوی از مردم دشنی شهری بمصر ملقب بجلال الدین . فقیهی پرهیزکار. او راست : شرح تنبیه ابواسحاق ش...
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن عبدالرحمان لخمی ملقب بقاضی الجماعة. او راست : مشرق فی اصلاح المنطق و آن لباب کتاب سیبویه است .و نیز تنزیه القر...
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن عبدالرحمان مصری ملقّب به بَحشل . محدّث است .
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن عبدالرحمان مقدسی ملقب بشهاب الدّین حنبلی . او راست : البدر االمُنیر فی علم التعبیر. وفات وی به سال 697 هَ . ق . ...
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن عبدالرّحیم بن حسین . امام ولی ّالدین ابوزرعه ٔ عراقی شافعی . او راست : المعین علی فهم ارجوزة ابن الیاسین و شرح ت...
احمد. [ اَم َ ] (اِخ ) ابن عبدالرّحیم ابی خُبْزَه . محدث است .
احمد. [ اَ م َ] (اِخ ) ابن عبدالرّزاق طنطرانی مکنی به ابونصر و ملقّب به معین الدّین . او راست : القصیدة الطنطرانیة.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن عبدالرّزاق مغربی عالم و فقیه شافعی صاحب منظومه ٔ معروف به تیجان العنوان و مؤلفات دیگر. تولد او بمغرب بود و در...