احمد. [ اَ م َ ] (اِخ )ابن محمدبن فرج
۞ الجیانی الاندلسی ، مکنی به ابوعمر، و گاه نسبت او بجد کنند و احمدبن فرج گویند و همچنین برادر او را نیز باین نسبت خوانند. او شاعری بسیارشعر و ادیبی وافرالادب و معدود در سلک شعرا و هم علما باشد. او راست : کتاب معروف بکتاب الحدائق حکم المستنصر که در آن با کتاب الزهره ٔ ابن داود اصفهانی معارضه کرده است و کتاب المنتزین (کذا) و القائمین بالأندلس و اخبارهم . و حکم در آخر وی را بند کرد و حمیدی گوید گمان میکنم هم در آن زندان درگذشته است . (معجم الأدباء چ مارگلیوث ج
2 ص
77 ).