احمد
نویسه گردانی:
ʼḤMD
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمد نحاس ، مکنی به ابوجعفر نحوی مصری . او ازاخفش و زجاج و ابن انباری و نفطویه و سایر ادبای عراق علم نحو و ادب فراگرفت و از نسائی حدیث آموخت . وفات او در مصر بود و در علّت وفات وی آورده اند که مردی او را دید بر کنار نیل نشسته و شعری تقطیع میکند وپنداشت که احمد جادوگر است و ورد او آب نیل را زیان رساند لگدی بر وی زد و او را در نیل افکند به سال 338 هَ .ق . و از تألیفات اوست : تفسیر قرآن . کتاب اعراب القرآن . کتاب الناسخ و المنسوخ . کتاب التفاحة در نحو. کتاب فی الاشتقاق . تفسیر ابیات سیبویه . کتاب ادب الکتاب . کتاب الکافی فی النحو. کتاب المعانی . کتاب الوقف والابتداء. کتاب طبقات الشعراء و غیر اینها، و هم معلقات سبع و ده دیوان از شعرای عرب را شرح کرده است . رجوع به احمدبن محمدبن اسماعیل شود. و نیز او راست : شرح المفضلیات و الوقف و الابتداء و شرح مقامات حریری .
واژه های همانند
۳,۱۷۳ مورد، زمان جستجو: ۱.۳۳ ثانیه
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن ابراهیم خالدی ابیوردی . رجوع به احمدبن ابی المجد ابراهیم ... شود.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن ابراهیم سروجی مکنی به ابوالعباس . قاضی القضاة شمس الدین فقیه حنفی . صاحب مصنفات مشهور از جمله : الحجة الواضحة فی ...
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن ابراهیم السیاری الشیعی اللغوی النحوی مکنی به ابوالحسین . وی خال ابوعمر زاهد است و این ابوعمر از اصحاب ثعلب ب...
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن ابراهیم الصعیدی الدمشقی المعروف بالشرف الفزاری . وی مقری و نحوی است و خطیب مسجد اموی و شیخ دارالحدیث ظاهریه ...
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن ابراهیم الضبّی مکنی به ابوالعباس و ملقب به کافی الأوحد وزیر. او پس از وفات صاحب ابوالقاسم بن عباد وزارت فخرا...
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن ابراهیم طالقانی . رجوع به ابونصر احمدبن ابراهیم طالقانی شود.
احمد. [ اَم َ ] (اِخ ) ابن ابراهیم عینتابی مکنی به ابوالعباس و ملقب بشهاب الدین . قاضی عسکر دمشق . متوفی به سال 767 هَ . ق . او راست المنب...
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن ابراهیم الغنوی . ابوعبیداﷲ محمدبن عمران المرزبانی در الموشح فی مآخذ العلماء علی الشعراء از او روایت کند. (الموشح ...
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن ابراهیم القزوینی . یکی از شیوخ اجازه ٔ شیخ الطائفه ابوجعفر ثالث ، محمدبن حسن بن علی الطوسی . رجوع به ص 584 س 15 ...
احمد. [ اَم َ ] (اِخ ) ابن ابراهیم لغوی . رجوع به رمذی صغیر شود.