احمد
نویسه گردانی:
ʼḤMD
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) (بک ) الحسینی (1271 - 1332هَ . ق .) شهاب الدین احمدبن احمدبن یوسف الحسینی الشافعی . او را سوای کتب مطبوعه تصنیفی جلیل است در 24 مجلد که به دارالکتب المصریة سپرده است و آن موسوم به رشدالانام لبرء ام الامام و هو شرح علی قسم العبادات من کتاب الاُم الامام الشافعی . و او راست : اعلام الباحث بقبح أم الخبائث أقام فیه الادلة العلمیة علی ضرر المسکرات والادلة الکتابیة من الکتاب و السنة علی تحریمها. طبع مصر بسال 1327 هَ . ق . و بهجةالمشتاق فی بیان حکم زکاة اَموال الاوراق . بحث فیه عن الاوراق المستعملة فی المعاملة المسماة باوراق البانک نوت و عن حکم الزکاة فیها. طبع مطبعه ٔ کردستان سال 1329 هَ . ق . و البیان فی بسال أصل تکوین الانسان ذکر فیه کلام الاطباء فی بیان کیفیة التناسل . طبع مطبعه ٔ کردستان سال 1328 هَ . ق . و تبیان التعلیم فی حکم غیرالمبدؤ ببسم اﷲ الرحمن الرحیم . طبع مطبعه ٔ المیمنیه سال 1327 هَ . ق . و تحفة الرأی السدید الاحمد لضیاء التقلید و المجتهد. و رسالة فی الاصول طبع مطبعه ٔ کردستان در سال 1326 هَ . ق . و الدرة فی بیان حکم الجرة و حکم القی و المرة (فقه شافعی ) طبع مصر به سال 1331 هَ . ق . و دفع الخیالات فی رد ما جاء علی القول الوضاح من المفتریات و بهامشه القول الوضاح فی ان الأکل من الاضحیةالمعینة بالجعل منه سنة و منه مباح . طبع مطبعه ٔ دارالکتب سال 1331هَ . ق . و دلیل المسافر فی بیان ما اختص هو به من العبادة صلوةً و صوماً و ما یتعلق بذالک و بهشامه القول الفصل فی قیام الفرع مقام الأصل . طبع مطبعه ٔ بولاق به سال 1319 هَ . ق . والقول الفصل فی قیام الفرع مقام الاصل مطبوع مصر به سال 1315 هَ . ق . و بهامش آن دلیل المسافر است و الوضاح من أن الاکل فی الاضحیة المعینة بالجعل منه سنة و منه مباح ُ و بهامش آن دفع الخیالات طبع بولاق به سال 1322 هَ . ق ./ 1893 م . و کشف الستار عن حکم صلاة القابض علی المستجمر بالأحجار (فقه شافعی ). طبع مطبعه ٔ کردستان به سال 1326 هَ . ق . ونهایة الاحکام فی بیان ماللنیة من الأحکام (فقه شافعی ) طبع بولاق به سال 1320 هَ . ق . (معجم المطبوعات ).
واژه های همانند
۳,۱۷۳ مورد، زمان جستجو: ۱.۲۷ ثانیه
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن یحیی مغنیساوی . او راست : شرح المقصود فی التصریف امام الاعظم ، بترکی .
احمد. [اَ م َ ] (اِخ ) ابن یحیی المنجم ، مکنی به ابوالحسن . رجوع به احمدبن یحیی بن علی بن یحیی بن ابی منصور شود.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن یزید، معروف به ابن ابی خالد.رجوع بکتاب الوزراء جهشیاری ص 140، 143 و 261 شود.
احمد. [ اَ م َ ](اِخ ) ابن یزیدبن محمد المهلبی . مکنی به ابوجعفر. شاعری ادیب و راویه است و او را قصیده ای است در مدح موفق و تهنیت وی بفت...
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن یعقوب ، مکنی به ابوالمثنی . ابوعبیداﷲ محمدبن عمران المرزبانی در الموشح از وی روایت کرده است . (الموشح چ مصر ص ...
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن یعقوب بن اسحاق کندی . پدر او یعقوب فیلسوف عرب رساله ای در اختلاف مواضع مساکن کره ٔ زمین برای او تألیف کرده ا...
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن یعقوب بن ناصح اصفهانی ، مکنی به ابوبکر. ادیب نحوی . حاکم ذکر او آورده و گوید: او نزیل نیشابور است و در اصفهان ا...
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن یعقوب بن یوسف اصفهانی ، مکنی به ابوجعفر محدث و معروف به برزویه . خطیب وفات او را به سال 354 هَ .ق .بروزگار مط...
احمد. [اَ م َ ] (اِخ ) ابن یعقوب بغدادی ، معروف به ابن اخی العرق . محدث است و از داودبن رشید و او از حفص بن غیاث روایت کند. وفات او به سال...
احمد. [ اَ م َ ](اِخ ) ابن یعقوب تائب . از فحول قراء متقدمین است .