ارده گر

ارده گر. [ اَ دَ گ َ ] (اِخ ) (خواجه علی ...) اصفهانی یکی از مهندسان خراسان بعهد سلطان ابوسعید تیموری که بقوت ذهن و دقت طبع، امور عجیبه ظاهر میکرد. وی در یک شیشه سی ودو جماعت محترفه ٔ صنعت پیشه را که در کارخانه ٔ آفرینش موجود بودند، بحیز ظهور آورد چنانکه سی ودو دکان و کارخانه گشوده هر پیشه وری به مهمی که مخصوص او بود، مشغولی میکرد و بعضی از آن صور که در صنعت بحرکت احتیاج داشتند مثل خیاط و نداف و نجار و حداد بهیئتی جنبش ایشان را مرقوم قلم تصویرگردانیده بود که در آینه ٔ خیال صورتی از آن زیباتر نمی نمود. سلطان سعید چون آن تعبیه ٔ غریبه را مشاهده فرمود، بغایت متعجب گشته درباره ٔ آن نادره ٔ دوران اصناف تحسین و احسان بتقدیم رسانید. (حبط ج 2 ص 234).