ارم
نویسه گردانی:
ʼRM
ارم . [ اُ رَ ] (اِخ ) شهری است قرب ساریه از نواحی طبرستان و اهل آن شیعه باشند. اصطخری گوید: جبال فاذوسبان از بلاد دیلم و مملکتی است که رئیس آن در قریه بنام اُرّم ساکن است . مابین آن و ساریه یک مرحله راه است و بدان منسوبست ابوالفتح خسروبن حمزةبن وندرین بن ابی جعفر بن الحسین بن المحسن بن قیس بن مسعود بن معن بن الحارث بن ذُهل بن شیبان شیبانی مؤدب قزوینی . رجوع به ارم خاست شود. یاقوت گوید گمان برم که ارم و ارم خاست یک موضع باشد. واﷲ اعلم . همو گوید در بعض نسخ آرُم دیده ام که شهرکی است از ساریه ٔ مازندران و آرُم ِ برات از قرای سواحل دریای آبسکون است . (معجم البلدان ).
واژه های همانند
۵۹ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۴ ثانیه
ارم . [ اَ ] (اِ) مابین آرنج و دوش یعنی بازو ۞ .
ارم . [ اَ ] (ع مص )خوردن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). خوردن تمام آنچه بر خوان باشد. خوردن همه ٔ آنچه هست بر خوان و جز آن : ارم ما علی ...
ارم . [ اَ رَ ] (ع اِ) کس . کسی . (منتهی الأرب ). یک کس . احدی . یکی . فردی . || اثری . نشانی : ما به ارم ؛ نیست در آن کسی و نه اثری و نه ...
ارم . [ اَ رِ ] (ع اِ) اِرَم . ج ، آرام ، اُروم .
ارم . [ اِ رَ ] (اِ) بوستان . (فرهنگ اوبهی ) (فرهنگ خطی قطران ؟).
ارم . [ اِ رَ ] (ع اِ) نشانی در بیابان . (ربنجنی ). نشان که در بیابان بود. (مهذب الاسماء). نشان از سنگ . سنگی که برای هدایت نصب شود. علم و...
ارم . [ اُرْ رَ ] (ع اِ) ج ِ آرِمَه . دندانها یا اطراف انگشتان . (منتهی الأرب ): فلان یحرق علیه الاُرّم ؛فلان دندان میخاید بر وی . || سنگها...
ارم . [ اَ ] (اِخ ) ملتقای قبائل راس و جندی از جنود آن .
ارم . [ اَ رَ ] (اِخ ) موضعی است نزدیک اهواز. || ناحیه ای است به سیراف . (آنندراج ). قریه ای است بشش فرسنگی مشرق شهر داراب . (فارسنامه ).
ارم . [ اَ رَم م ] (اِخ ) موضعی است بقول نصر. (معجم البلدان ).