اسپ افکن . [ اَ اَ ک َ ] (نف مرکب ) اسب افکن
: دگر اندریمان سوار دلیر
چو ارجاسپ اسپ افکن نره شیر.
فردوسی .
گزین کرد ازایشان ده و دو هزار
سواران اسپ افکن نامدار.
فردوسی .
برآشفت از آن پور اسفندیار
سواری بداسپ افکن و نامدار.
فردوسی .
و رجوع به اسب افکن شود.