استا

استا. [ اُ ] (ص ) مخفف اُستاد که آموزنده باشد. (برهان ) (جهانگیری )(غیاث اللغات ). آموزگار. معلم . اوستاد :
هرکه از استا گریزد در جهان
او ز دولت میگریزد این بدان .

مولوی .

گرچه این عاشق بخارا میرود
نه بدرس و نه به استا میرود.

مولوی .

گفت استا راست میگوید روید
درد سر افزون شدم بیرون شوید.

مولوی .

گفت ای استا مرا طعنه مزن
گفت استا زآن دو یک را برشکن .

مولوی .

- امثال :
احمدک استا نرفت روزی که رفت آدینه بود . رجوع به امثال و حکم در این مثل شود.
|| ماهر. حاذق . رجوع به استاذ و استاد شود.