الف قد

الف قد. [ اَ ل ِ ق َ / اَ ل ِ ق َدد ] (ص مرکب ) از اسمای محبوب است از جهت راستی قامت . (بهار عجم ) (آنندراج ). کنایه از معشوق راست قامت . الف قامت . سروقد. راست بالا. رجوع به مجموعه ٔ مترادفات ص 32 شود :
مو آن بحرم که در ظرف آمدستم
چو نقطه بر سر حرف آمدستم
بهر الفی الف قدی برآید
الف قدم که در الف آمدستم .

باباطاهر عریان .

بسیار لعبتان الف قد به پیش ما
چون دال و نون شدند ز نادانی و جنون .

سوزنی .

شوخ الف قد من هر گه کمان کشیده
پنداشتم خدنگی در خانه ٔ کمان است .

کلیم (از بهار عجم ).

الف قدی که منم سینه چاک بالایش
سپهر سبزه ٔ خوابیده است در پایش .

صائب تبریزی (از بهار عجم ).