امام الدین
نویسه گردانی:
ʼMAM ʼLDYN
امام الدین . [ اِ مُدْ دی ] (اِخ ) امیر کاتب بن امیر عمر، از دانشمندان معروف قرن هشتم هجری بود، شرحی بنام «کفایه » بر کتابی موسوم به «هدایة» نگاشت و نیز حاشیه ای موسوم به «غایةالبیان » بر همان کتاب برشته ٔ تحریر درآورد و این شرح را در سال 747 هَ. ق . به اتمام رسانید. (از قاموس الاعلام ترکی ج 2).
واژه های همانند
۷ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۷ ثانیه
امام الدین . [ اِ مُدْ دی ] (اِخ ) منشی اصفهانی . از بزرگان روزگار امیر مبارزالدین فرمانروای فارس بوده است . (از تاریخ گزیده چ لندن ص 636).
امام الدین . [ اِ مُدْ دی ] (اِخ ) منشی توران شاه بن طغرل (476-489 هَ . ق .). دوازدهمین پادشاه قاوردیان در آغاز پادشاهی بوده است . (تاریخ اف...
امام الدین . [ اِ مُدْ دی ] (اِخ ) عبدالکریم بن ابی سعد محمدبن عبدالکریم بن فضل بن حسن فقیه شافعی مکنی به ابوالقاسم و معروف به رافعی قزو...
امام الدین واعظ. [ اِ مُدْ دی ع ِ ] (اِخ ) از بزرگان اصفهان در عهد آل مظفر بود. (تاریخ عصر حافظ ج 1 ص 371 و 384).
امام الدین یحیی . [ اِ مُدْ دی ی َح ْ یا ] (اِخ ) (ملک سعید...) در زمان منکوقاآن با برادرش ملک افتخارالدین محمد بخاری بوده است در حکومت قز...
امام الدین بیضاوی . [ اِ مُدْ دی ب َ ] (اِخ ) عمربن محمدبن علی مکنی به ابوالقاسم از دانشمندان و فاضلان قرن هفتم هجری است . بزهد و تقوی م...
امام الدین ابویزید. [ اِ مُدْ دی اَ ی َ زی ] (اِخ ) (مولانا...) از دانشمندان روزگار سلاله ٔ آق قویونلو و معاصر جلال الدین دوانی بود. وی در زمان...