ام رعله . [ اُم ْ م ِ رَ ل َ ] (اِخ ) (قشیریه ) از صحابیات و زنی شاعر و فصیح بود. گویند پس از رحلت رسول اکرم حسنین را با خود برداشت و در کوچه های مدینه گردش می کرد و می گریست و چون بدر خانه ٔ فاطمه (ع ) رسید، این بیت را انشا کرد:
یا دارفاطمة المعمور ساحتها
هیجت لی حزناً حییت من دار.
(از ریحانة الادب ج 6 ص 221).
و نیز رجوع به خیرات حسان ج
1 ص
48 و تذکرة الخواتین ص
41 و قاموس الاعلام ترکی ج
2 ص
1035 شود.