امید و بیم

امید و بیم . [ اُ / اُم ْ می دُ ] (اِ مرکب ) وعده و وعید. آرزو و امید داشتن (بخاطر پاداش یافتن ) و ترس داشتن (بخاطر پادافره یافتن ) :
دل دشمنان گشته از وی دونیم
دل دوستان پر ز امّید و بیم .

فردوسی .

ازپی تست اینهمه امّید و بیم
هم تو ببخشای و ببخش ای کریم .

نظامی .

- روز امید و بیم ؛ کنایه از رستاخیز :
شنیدم که در روز امّید و بیم
بدان را بنیکان ببخشد کریم .

(بوستان ).

و رجوع به امید و «بیم و امید» در ترکیبات امید شود.