انگیز کردن

انگیز کردن . [ اَ ک َ دَ] (مص مرکب ) انگیختن . (یادداشت مؤلف ) :
نفس را بعذرم چو انگیز کرد
چو آذرفزا آتشم تیز کرد.

رودکی .

|| قصد کردن : امیر چوپان بنا بر دفع ملالت پادشاه انگیز شکار کرد و در شکار نیز قطعاً پادشاه را خوشدل و خندان یافت . (ذیل حافظ ابرو بر رشیدی ص 118 از یادداشت مؤلف ).
وه که باز آن سنگدل عاشق کشی انگیز کرد
چرخ تیر غمزه ٔ او را بخونم تیز کرد.

ریاضی سمرقندی (از فرهنگ شعوری ).