باب الابواب

باب الابواب . [ بُل ْ اَب ْ ] (ع اِ مرکب ) در درها. دروازه ٔ دروازه ها. || باصطلاح صوفیه سیر رجوعی اول مقامات توبه است که سالک از هر چه مانع وصول است از دنیی و عقبی اعراض نموده روی توجه به جانب حق آرد. (از شرح گلشن راز از آنندراج ). در نزد متصوفه توبه را باب الابواب نامند. زیرا توبت و انابت نخستین دریست از درهائی که وسیله ٔ دخول بندگان درحضرات قرب بارگاه حضرت رب العزة میباشد، چنانکه در اصطلاحات الصوفیه ٔ کمال الدین ابی الغنائم مسطور است . (کشاف اصطلاحات الفنون ). هو التوبة لانها اول مایدخل به العبد حضرة القرب من جناب الرب . (تعریفات جرجانی ).