بادام چشم . [ چ َ
/ چ ِ ] (ص مرکب ) آنکه چشمان کشیده همچون بادام دارد
: ای بت بادام چشم پسته دهان قندلب
در غم عشق تو چیست چاره ٔ این مستمند؟
سوزنی .
بسی بادام چشمانند بدام مرغ حیرانند
بسا پسته دهانان را تو بربسته دهان بینی .
خاقانی .
در هیچ بوستان چو تو سروی نیامده ست
بادام چشم و پسته دهان و شکرسخن .
سعدی (طیبات ).