باده ٔ شیراز

باده ٔ شیراز. [ دَ / دِ ی ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) باده ٔ شیرازی . بمعنی شرابی که در شیراز اندازند. مخلص کاشی گوید:
غربت افتاد چو دلخواه وطن میگردد
باده را شیشه ٔ شیراز کند شیرازی .
ملا مقیما گوید :
پیاله نوش که خواهد شکست بر جنت
خمار باده ٔ شیرازت از شراب طهور.
محسن تأثیر یزدی گوید :
حسن و عشق و عاشق و معشوق هم شهری خوش است
باده ٔ شیراز باید شیشه ٔ شیراز را.

(از آنندراج ).