باز جای آمدن . [ زِ م َ دَ ] (مص مرکب ) بقرار اصل بازآمدن . بجای نخست باز گشتن . مجازاً آرامش یافتن . بمجاز، دل بجای آمدن . رفع اضطراب و نگرانی شدن . بحال عادی بازگشتن
: چو آمد دل تاجور بازجای
بتخت کیان اندر آورد پای .
فردوسی .
چو آواز بشنید فرخ همای
بدانست و آمد دلش بازجای .
فردوسی .