باز سفید. [ زِ س َ
/ س ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) نوعی باز که به ترکی آنرا طویغون گویند.(شعوری ج
1 ص
156). زُرق . (قطر المحیط)
: باز سفید روضه ٔ انسی ، چه فایده
کاندر طلب چو بال بریده ٔ کبوتری .
سعدی .
بتاج هدهدم از ره مبر که باز سفید
ز کبر در پی هر صید مختصر نرود.
حافظ.