بت فریب . [ ب ُ ف ِ
/ ف َ ] (نف مرکب ) که بت را بفریبد. که بت را از راه ببرد
: به دلدار گفت ای بت بت فریب .
؟
|| کنایه از معشوق صاحب جمال . (انجمن آرای ناصری ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || (اِ) نام روز بیست وچهارم است از ماههای فلکی . (آنندراج ) (برهان قاطع) (هفت قلزم ) (ناظم الاطباء).