بجا ماندن

بجا ماندن . [ ب ِ دَ ] (مص مرکب ) بجای ماندن . باقی ماندن . (آنندراج ) :
اگر زیرکی با گلی خوبگیر
که باشد بجا ماندنش ناگزیر.

نظامی .

دلربایانه دگر بر سر ناز آمده ای
از دل ما چه بجا مانده که بازآمده ای .

صائب .

باز ما را جان به استقبال هجران میرود
تن بجا میماند و دل همره جان میرود.

مخلص کاشی .

نخواهم که چیزی بجا ماند از من
که دیگر رجوعی به دنیا ندارم .

مخلص کاشی .

|| گذاشتن . (آنندراج ). باقی گذاشتن : محمد را هلاک کنید و مدینه را خراب کنید و ایشان را بجا بمانید. (از قصص الانبیاء ص 222). رجوع به جا و نیز رجوع به بجای ماندن شود.