بخت آفرید

معنی اسم بخت آفرید: اسم:بخت آفرید نوع:پسرانه-دخترانه ریشه اسم:فارسی معادل ابجد:1297 معنی:خوشبخت آفریده شده-آفریده بخت و اقبال معنی واژه بخت آفرید در لغت نامه دهخدا: بخت آفرید. [ ب ُ ] (اِخ ) یکی از مفسرین اوستا در عهد ساسانیان. (از خرده اوستاص 27). و رجوع به سبک شناسی بهار ج 1 ص 54 و 114 شود. بخت آفرید در ادبیات و تاریخ فارسی: بخت آفرید نام یکی از موبدان (موبد در آئین زرتشت به فرد روحانی اطلاق می‌شود) دربار خسرو انوشیروان(پسر سوم قباد یکم شاهنشاه ساسانی) بود. از نوشته‌های به جا مانده از او می‌توان بزرگ میترای بُختگان (اندرزنامه بخت آفرید و بزرگمهر و خسرو انوشیروان) را نام برد. سخنان بخت آفرید در متون پهلوی: گویند که بُخت آفرید گفت که هیچ مردم نیست از من توانگر به جز او که از من خرسند تر است. این را نیز گفت که اگر همه ی مردم گیتی به هم رسند پس من را توانگر کردن نتوان ، زیرا به یک دست گیرم و به دیگر دست دهم ( و فقط ) رنج به من ماند تأثیرات تاریخی: بخت آفرید جزء گروهی از مباحثان و موبدان کار آزموده زرتشتی بود که در مناظرات با مزدکیان پیروز شدند و موجب از بین رفتن فرقه مزدکیان و محکم شد