بدیع. [ ب َ ] (اِخ ) یکی از نامهای باری تعالی . (ناظم الاطباء). از اسماء باری تعالی است و معنی آن مبدع است زیرا که حضرت او بدیع است در نفس خود و برای او مثلی نیست . (از اقرب الموارد)
۞ . نوآفریننده ٔ آسمانها و زمینها. (مهذب الاسماء)
: بدیعی که شخص آفریند ز گل
روان و خرد بخشد و هوش و دل .
سعدی (بوستان ).