برسختن . [ ب َ س َ ت َ] (مص مرکب ) سختن . سنجیدن . عیار گرفتن
: ز بس برسختن زرش بجای مادحان هزمان
ز کپان بگسلد ناره ز شاهین بگسلد پله .
فرخی .
ذهن تو و سنگ تو بمقدار حقیقت
برسخت همه ٔ فایده ٔ روح بمعیار.
سنایی .
چو برسختم اندیشه ٔ کارخویش
همین گوشه دیدم سزاوار خویش .
نظامی .
و رجوع به سختن شود.