بر فسان خوردن . [ ب َ ف َ خوَرْ
/خُرْ دَ ] (مص مرکب ) خوردن به سنگ فسان یعنی سنگی که با آن شمشیر و کارد و جز آن تیز کنند. مجازاً، تیزشدن تیغ و خنجر و امثال آن . (آنندراج )
: نی تند گردد آن و نه این سوده میشود
هرچند تیغ مهر خورد بر فسان برف .
محمد سعید اشرف (آنندراج ).