برگ بید

برگ بید. [ ب َ گ ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) بیدبرگ . ورق درخت بید. (فرهنگ فارسی معین ) :
بدی گر خود همه دیو سپیدی
به پیش بیدبرگش برگ بیدی .

نظامی .

- مثل برگ بید ؛ لرزان . زرد. (امثال و حکم دهخدا) :
دلاوران و یلان گشته زرد از انده
چو برگ بید که بر وی دم خزان بجهد.

جمال الدین عبدالرزاق .

همی لرزد بخود بر بید گوئی برگ بیدستی
همی پیچد بخود بر رمح گوئی خیزران آمد.

کمال اسماعیل .

|| نوعی از پیکان تیر که آنرا به هیئت برگ بید سازند. (برهان ). پیکانی است که آنرا بیدبرگی نیز گویند زیرا که مشابه برگ بید است . (فرهنگ خطی ). نوعی از پیکان و خنجر که بشکل بید سازند. (غیاث ). شمشیر و خنجر و نوعی از پیکان که بصورت برگ بیدسازند و بیدبرگ به قلب اضافت هم گویند. (آنندراج ) :
بدی گر خود بدی دیو سپیدی
به پیش برگ بیدش برگ بیدی .

نظامی .

گشت رعنایان بو در زیر بید و پای گل
بوستان شیرمردان برگ بید و خنجر است .

امیرخسرو دهلوی .

سازد بروی صفحه ٔ خاکش قلم قلم
گر سایه ٔ چنار کند برگ بید تو.

میرالهی همدانی (از آنندراج ).

و رجوع به بیدبرگ در ترکیبات برگ شود.