برون نهادن

برون نهادن . [ ب ِ / ب ُ ن ِ / ن َ دَ ] (مص مرکب ) بیرون نهادن . بیرون گذاردن .
- پای از منزل برون نهادن ؛ خارج شدن از خانه :
بامدادان که برون می نهم از منزل پای
حسن عهدم نگذاردکه نهم پای دگر.

سعدی .

- پای برون نهادن ؛ عدم اطاعت و موافقت کردن . منحرف شدن از امری :
گیرم که به فتوی و خردمندی و رای
از دایره ٔ شرع برون ننْهم پای .

سعدی .

- پی برون نهادن ؛ پا فراتر نهادن . خارج شدن :
سرت خاقانیا در نیمه راهی است
کز آنجا پی برون نتوان نهادن .

خاقانی .

|| تجاوز کردن :
درون خانه ٔ خود هر گدا شهنشاهی است
قدم برون منه از حد خویش و سلطان باش .

صائب .