برهان الدین

برهان الدین . [ ب ُ نُدْ دی ] (اِخ ) لقب محمدبن احمد، از رؤسا و صدور معروف خاندان آل برهان در ماوراءالنهر، پسر تاج الاسلام و ملقب به صدر جهان . در بخارا علاوه بر ریاست مذهبی ، حکومت و ریاست ظاهری نیز با او بود و حشمت و نفوذ تمام داشت . بسال 614 هَ . ق . که سلطان محمد خوارزمشاه عازم جنگ با خلیفه ٔ بغداد شد، او را با پسرانش از بخارا به خوارزم برد تا در غیبت او فتنه ای در ماوراءالنهر برنینگیزند و آنها در خوارزم بودند تا وقتی تَرکان خاتون مادر خوارزمشاه بسال 616 هَ . ق . از بیم مغول از خوارزم فرار کرد، و او و پسرانش را با سایر ملوک و امرایی که بر درگاه خوارزمشاه بودند مقتول کرد. (از دایرة المعارف فارسی ).