بشیر
نویسه گردانی:
BŠYR
بشیر. [ ب َ ] (اِخ ) ابن سفیان خزاعی . از مشاهیر اصحاب پیغمبر اسلام بود در آن هنگام که رسول اکرم مشغول ادای حج عمره بود و قریش راه حجاج مسلمان را گرفته بودند در جایی بنام ذی طوی سپاهیان قریش را که بسرداری خالدبن ولید و عکرمةبن ابوجهل بود مجبور بفرار کرد. (از لغات تاریخیه و جغرافیه ترکی ج 2 ص 114).
واژه های همانند
۹۳ مورد، زمان جستجو: ۰.۲۲ ثانیه
بشیر امی لقب . [ ب َ رِ اُ م ْ می ل َ ق َ ] (ترکیب وصفی ). کنایه از حضرت رسول (ص ) (انجمن آرا).
بشیر حارثی کعبی . [ ب َ رِ رِ ی ِ ک َ ] (اِخ ) پدر عصام بود و ابن ابی حاتم او را از صحابه شمرده است . نام نخستین وی اکبر بود و از طرف قوم خ...
بشیر و شکر برآمدن . [ ب ِ رُ ش ِ ک َ ب َ دَ ] (مص مرکب ) بشیر و شکر پرورده شدن . (آنندراج ) : کجا بزهر سوءالم لب جواب گشایدشکر لبی که بشیر و شک...