بصی
نویسه گردانی:
BṢY
بصی . [ ب َ صی ی ] (ع اِ) از اتباع خصی میباشد، یقال : خصی بصی ؛ یعنی خایه ٔ کشیده . (ناظم الاطباء) (از آنندراج ). خایه ٔ کشیده ، یقال : خصی بصی . (منتهی الارب ).
واژه های همانند
۱۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۲۳ ثانیه
خصی بصی . [ خ َ صی یُن ْ ب ِ صی یُن ْ ] (ع ص مرکب ، از اتباع ) خایه کشیده . (یادداشت بخط مؤلف ).
بثی . [ ب َث ْ ی ی ] (ع ص ، اِ) آنکس که زیاد مدح خلق کند. (از اقرب الموارد). بسیار مدح کننده ٔ مردم . (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (منتهی الارب ...
بسی . [ ب َس ْ سا ] (اِخ ) رجوع به بُس ّ شود.
بسی . [ ب َس ْ س ] (ص نسبی ) منسوب به بَس ّ که بطنی است از حمیر. (از لباب الانساب ) (از سمعانی ).
بسی . [ ب َس ْ س ] (اِخ ) ابوالحسن توبةبن نمر بسی قاضی مصر بود. (از لباب الانساب ).
بسی . [ ب ُ س َی ی ] (اِخ )از جبال بنی نصر و جُمَد است . (از معجم البلدان ).
بسی . [ ] (اِخ ) شهریست بترکستان . رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 3 جزء 30 ص 49، 50، 444 و 531 شود.
بسی . [ ب َ ] (ق ) ۞ بمعنی بسیار و زیادتی . (برهان ). مزیدعلیه بس . (غیاث ). بسیار وبس . (شرفنامه ٔ منیری ) (مؤید الفضلاء). بمعنی بسیاری و آن ر...
بسی سر. [ ] (اِخ ) از دهات کتول استرآباد است . رجوع به ترجمه ٔ سفرنامه ٔ مازندران و استرآباد چ 1326 هَ . ش . بنگاه ترجمه و نشر کتاب ص 171).
یک بسی . [ ی َ / ی ِ ب َ ] (ق مرکب ) به معنی یک بارگی باشد. (برهان ) (آنندراج ). یک بارگی . (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ) (صحاح الفرس ) (ناظم ال...