بلا گرداندن . [ ب َ گ َ دَ ] (مص مرکب ) دفع بلا کردن . دور کردن بلا. دور داشتن بلا
: که جبر خاطر مسکین ، بلا بگرداند.
(گلستان ).
دعای زنده دلانت بلا بگرداند
غم رعیت درویش بردهد شادی .
سعدی .
میسوزم از فراقت رو از جفا بگردان
هجران بلای من شد یارب بلا بگردان .
حافظ (ازآنندراج ).