بلال
نویسه گردانی:
BLAL
بلال . [ ب ِ ] (اِخ ) ابن ازهر، مکنی به ابومعاذ. از همراهان بزرگ عمرو لیث صفاری ، و مدتی از جانب عمرو بر نیشابور امیر بود. رجوع به تاریخ سیستان شود.
واژه های همانند
۱۳ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۹ ثانیه
جلال الحق. {ج اُ حَ} (ا.، ص. مرکب عربی) بلال فروشی //////////////////////////////////////////////////////////////////////////// وَفاداری و حق گوری نه ...
ابن بلال . [ اِ ن ُ ب َ ] (اِخ ) ابوالحسن علی بن بلال بن معاویةبن احمد المهلبی . از فقهاء شیعه . او راست : کتاب الرشد و البیان . (ابن الندیم ).
بُلال . [ ب ُ ] (ع اِ) آب . (منتهی الارب ). ماء. (اقرب الموارد). بَلال . بِلال . رجوع به بَلال شود.