بلندی گرفتن

بلندی گرفتن . [ ب ُ ل َ گ ِ رِ ت َ ] (مص مرکب ) به عظمت رسیدن . اوج گرفتن . اعتلاء. استعلاء :
دولت ترکان که بلندی گرفت
مملکت از داد پسندی گرفت .

نظامی .

- بلندی گرفتن نام ؛ شهرت یافتن . نامدار شدن :
بدو گفت دادم من این کام تو
بلندی بگیرد مگر نام تو.

فردوسی .