بنده وار. [ ب َ دَ
/ دِ ] (ص مرکب ) مثل بنده .مانند بنده و عبد. (فرهنگ فارسی معین )
: نوشتند پس نامه ای بنده وار
از ایرانیان نزد آن شهریار.
فردوسی .
وز آن پس چو فرمایدم شهریار
بیایم پرستش کنم بنده وار.
فردوسی .
هرچه خداوند سلطان بفرماید بنده وار پیش رویم . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص
452).
دعاگوی این دولتم بنده وار
خدایا تو این سایه پاینده دار.
سعدی .
رضا ده به فرمان حق بنده وار
که چون او نبیند خداوندگار.
سعدی .
بنده وارت بسلام آیم و خدمت بکنم
ور قبولم نکنی میرسدت کبر و منی .
سعدی .