بوی بردن

بوی بردن . [ ب ُ دَ ] (مص مرکب ) باخبر و آگاه شدن و فهمیدن و شنیدن و گمان بردن و از چیزهای پنهان ، اطلاعی بهم رسانیدن . (ناظم الاطباء). باخبر و آگاه شدن و دیدن و فهمیدن چیزی . (آنندراج ). از امری نهانی ، اندکی آگاه شدن . تا حدی از امری نهانی ، آگاهی یافتن . (یادداشت بخط مؤلف ). درک کردن . فهمیدن :
جستم میان خلق و سلامت نیافتم
ور بوی بردمی به کران چون نشستمی .

خاقانی .

آن یکی طوطی ز دردت بوی برد
زهره اش بدرید و لرزید و بمرد.

مولوی .

گفتی از حافظ ما بوی ریا می آید
آفرین بر نفست باد که خوش بردی بوی .

حافظ.

مرد باید که بوی داند برد
ورنه عالم پر از نسیم صباست .

(یادداشت مؤلف ، بدون ذکر نام شاعر).