بهجت شیرازی . [ ب ِ ج َ ت ِ ] (اِخ ) اسمش میرزا عبدالحمیدبن مولانا عبدالغفار. والدش از علما و مقدسین و فقرا و سالکین آن دیار بود. جوانی است در ریعان شباب و از علوم متداوله فیض یاب . خط نسخ را خوب مینویسد بکتابت اشتغال دارد و از دست رنج نویسندگی اوقات میگذارد. همیشه مایل است به صحبت ارباب کمال و اصحاب حال . مدتها با جناب حاجی زین العابدین شیروانی سیاح معاشرت و اظهار خلوص مینمود. چند بیت از اوست :
رندی براه عشق سبکبار میرود
کاول قدم بخانه ٔ خمار میرود.
اسرار خرابات و رموز دل عشاق
گفتن بر بیگانه سزاوار نباشد.
(ریاض العارفین ص 245).