بیابان نورد. [ بان ْ، ن َ وَ ] (نف مرکب ) بیابان گرد و سفرکننده در بیابانها. (ناظم الاطباء). بیابان نوردنده . بیابان گرد
: تهیدست مردان پرحوصله
بیابان نوردان بی قافله .
سعدی .
|| قوی . پرطاقت برفتن در بیابانها
: گزاره برد سپه را ز ده دوازده رود
بمرکبان بیابان نورد کوه گذار.
فرخی .
بیابان نوردی چو کشتی بر آب
که بالای سیرش نپرد عقاب .
سعدی (بوستان چ یوسفی ص 90).