بیداد گشتن . [ گ َ ت َ ] (حامص مرکب ) ستمگر شدن . ظالم گشتن
: چنان دادگر شاه بیداد گشت
به بیدادی کهتران شاد گشت .
فردوسی .
به اول دادگر بود و به آخر بیداد گشت . (نوروزنامه ). || ظلم و ستم شدن
: همه رنج و تیمار من باد گشت
همان دین زردشت بیداد گشت .
فردوسی .