بی شر

بی شر. [ ش َرر / ش َ ] (ص مرکب ) (از: بی + شر) بدون شر. دور از شر :
سِیُمْشان بد او مه ۞ که هرگز نجوید
مگر خیر بی شرّ یا نفعبی ضر.

ناصرخسرو.

- بی شر و شور ؛ (از اتباع )، آرام . رجوع به شر شود.